Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że rzepak ozimy jest jedną z najbardziej wymagających roślin uprawnych i to zarówno w stosunku do gleby, jak i potrzeb nawozowoych.
Poza wodą podstawową sprawą w uprawie rzepaku ozimego jest uregulowanie odczynu gleby, gdyż tylko odczyn w zakresie pH od 6,0 do 7,0 (gleby średnie niższy zakres, gleby ciężkie wyższy) pozwala na zbudowanie odpowiedniego systemu korzeniowego. Dobrze rozwinięty system korzeniowy zapewnia roślinom zarówno większą zimnotrwałość jak i odporność na suszę, a także lepszą dostępność składników pokarmowych. W środowisku kwaśnym nawet bardzo wysokie nawożenie mineralne, nie umożliwia pokrycia potrzeb pokarmowych rzepaku, gdyż roślina nie jest w stanie pobrać składników z gleby. Zatem nawożenie bez wapnowania przy niskim pH to strata pieniędzy. Nawozy wapniowe generalnie powinno się stosować pod przedplon rzepaku stosując na gleby średnie i ciężkie w zależności od zasobności w magnez (ponad 50% gleb uprawnych w Polsce charakteryzuje się niską i bardzo niską zasobnością w magnez) nawozy tlenkowe lub tlenkowo-magnezowe, gdyż tylko wówczas możemy mieć pewność, że odczyn gleby zdąży się zregenerować. Podnoszenie odczynu gleby jest zjawiskiem długotrwałym, dlatego formy tlenkowe jako szybkodziałające mają przewagę nad formami węglanowymi, które zaleca się do stosowania na glebach bardzo lekkich. Natomiast na glebach lekkich 2/3 zalecanej dawki można zastosować w postaci nawozów tlenkowych. Należy również pamiętać, że stosując nawozy tlenkowe poza lepszym efektem odkwaszania ponosimy mniejsze koszty transportu i wysiewu tych nawozów, gdyż jako bardziej skoncentrowane wysiewa się je w mniejszych dawkach. W przypadku, gdy wapnowanie nie zostało przeprowadzone pod przedplon to nawóz wapniowy powinniśmy zastosować natychmiast po jego zbiorze na ściernisko i dobrze go wymieszać z glebą do głębokości co najmniej 15-20cm. Jednocześnie ze względu na krótki okres od wykonania wapnowania do siewu rzepaku bezwględnie zaleca się nawozy tlenkowe, których dawkę nalez zmniejszyć o 1/3, żeby nie zakłócicwschodów i pocztątkowego rozwoju roślin. Ważne jest, aby wapnowania nie łączyć ze stosowaniem obornika, jak również z nawożeniem innymi składnikami pokarmowymi, ponieważ dochodzi do ich strat. Po zabiegu wapnowania zaleca się dokładne wymieszanie wapna z glebą, wykonanie orki siewnej, a dopiero później stosowanie innych nawozów. Wyjątkowo na wiosnę, gdy objawy na roślinach wskazują, że odczyn jest zbyt niski, przypkładowo zahamowanie wzrostu, słabe ukorzenienie się rzepaku można zastosować niewielką ilość nawozu wapniowego (0,5-1,0 tony na hektar), lecz zawsze w formie węglanowej.
Zapamiętaj:
- rzepak to roślina z przyszłością i uprawę planuj z wyprzedzeniem
- uregulowany odczyn gleby (pH w zakresie 6-7) jest gwarancją wysokiego plonu
- zasadą jest wapnowanie pola pod przedplon rzepaku, a przy braku wapnowania pood przedplon wapnujemy natychmiast po zbiorze przedplonu
- aby uzyskać szybki efekt odkwaszania gleby należy stosować nawozy tlenkowe
