Wapnowanie pod kukurydzę należy przeprowadzić bezpośrednio po zbiorze przedplonu, pod podorywkę lub jesienią pod orkę zimową stosując nawozy tlenkowe lub tlenkowo-magnezowe na gleby średnie i ciężkie. Na gleby lekkie należy stosować 2/3 zalecanej dawki nawozów tlenkowych lub nawozów mieszanych tlenkowo-węglanowych. W każdym z wymienionych terminów nie wolno stosować nawozów wapniowych jednocześnie z obornikiem.
Warunkowo, dopuszczalne jest wapnowanie na wiosnę, najpóźniej na 2 tygodnie przed sianiem kukurydzy - w obniżonej dawce o 30-50%. Wyjątkowo na zakwaszonych stanowiskach można również (co nie jest jeszcze popularne) zastosować wapno pogłówne (do fazy 5-7 liścia), ale tylko w formie węglanowej.
Wapnowanie po kukurydzy określa nie tylko kategoria agronomiczna gleby, ale również roślina następcza. Kukurydza jest przede wszystkim przedplonem zbóż jarych i kukurydzy w monokulturze. Jęczmień jary po kukurydzy wymaga wapnowania gleby już przy pH poniżej 6,0. Pełną dawkę zalecanego nawozu tlenkowego należy rozsiać na ścierń, a następnie wymieszać z glebą na 10-15 cm lub przyorać. Pszenica jara po kukurydzy wymaga wapnowania przy pH poniżej 5,5. Po zbiorze kukurydzy zabieg wapnowania należy wykonać w takiej dawce nawozu tlenkowego, aby wiosną osiągnąć odczyn co najmniej pH = 6,0. Dla kukurydzy uprawianej w monokulurze wapnowanie wskazane przy odczynie poniżej 6,0 a koniecznie poniżej 5,5.
Zapamiętaj!:
- poprawa odczynu gleby udostępnia fosfor, na brak którego kukurydza jest bardzo wrażliwa
- przy pH poniżej 5,0 zwapnować nawozem tlenkowym, wymieszać z glebą,
a następnie wykonać orkę zimową
