Witamy na stronie Waprom.pl Zadzwoń: (74) 880-32-70
Praktyczne porady przy wapnowaniu
  • Zakwaszenie się gleb uprawnych jest procesem naturalnym, niezależnym od woli rolnika. Człowiek, w wyniku swej działalności może ten proces pszyspieszać, lecz także częściowo kontrolować.

  • Optymalny zakres odczynu dla maksymalnego plonowania większości roślin uprawnych mieści się w przedziale pH od 5,5 do 6,5, a dla roślin wrażliwych na zakwaszenie w przedziale pH od 6,0 - 7,0 lecz bliżej tej górnej granicy.

  • Kontrola odczynu gleby powinna być prowadzona ciągle tj. systematycznie, z wykorzystaniem wszelkich dostępnych środków (obserwacji roślin uprawnych, chwastów, pomiarów odczynu gleby w polu i w labolatorium).

  • Regulacja odczynu polega na utrzymywaniu w uprawianej glebie zakresu pH zapewniającego optymalneg warunki wzrostu rośliny najbardziej wrażliwej na zawkaszenie. Z reguły są to rośliny liściaste, a ze zbóż jęczmień.

  • Decyzję o wapnowaniu pola należy rozważać (podjąć) w sytuacji, gdy odczyn gleby spadnie o 0,5 jednostki pH poniżej zakresu optymalnego dla danej kategorii agronomicznej gleby.

  • W warunkach bardzo niskiego odczynu gleby należy unikać stosowania jednorazowo zbyt dużych dawek wapna tlenkowego. Zalecana jest metoda tzw. dawek obniżonych, z jednoczesnym wskazaniem konieczności corocznego pomiaru odczynu gleby.

  • Dobór nawozu wapniowego nie jest prosty, zależy przede wszystkim od terminu wapnowania, z tym że na glebach o niskim komplekcje sorpcyjnym (gleby bardzo lekkie) wskazane są małe dawki wapna w formie wolno działającej (wapno węglanowe).

  • Ze względów praktycznych nie należy bezpośrednio wapnować niektórych roślin uprawnych, wrażliwych na wapno (ziemniaki, len, lubin żółty, owies).

  • Wapno, po zastosowaniu, należy w miarę możliwości dokładnie wymieszać z glebą.

  • Nie należy łączyć zabiegu wapnowania z jednoczesnym wywożeniem i przeorywaniem nawozów naturalnych (obornik, gnojowica), a także ze stosowaniem nawozów fosforowych i azotowych zawierających azot w formie amonowej, ponieważ dochodzi do dużych strat składników pokarmowych. Między tymi zabiegami wskazana jest przerwa, która powinna trwać przynajmniej przez 4-6 tygodni.