Witamy na stronie Waprom.pl Zadzwoń: (74) 880-32-70
Wapnowanie a uprawa buraków cukrowych
Miejmy nadzieję, że buraki cukrowe nadal będą należej do najbardziej dochodowych roślin w gospodarstwie. Do uzyskania wysokich plonów o dobrej jakości technologicznej wymagają one szczególnej dbałości o szereg czynników plonotwórczych. Poza warunkami glebowymi i pogodowymi (na które rolnik zwykle nie ma wpływu - wyjątek plantacje nawadniane) w głównym stopniu o powodzeniu uprawy buraków cukrowych decyduje nawożenie, którego nadrzędnym celem jest pokrycie potrzeb pokarmowych w każdej fazie rozwojowej roślin.

Zapotrzebowanie burakó na składniki jest bardzo duże. W praktyce pokrycie tego zapotrzebowania wymaga stosowania wysokich dawek nawozów mineralnych co sprawia, że nawożenie buraków można zaliczyć do najkosztowniejszych zabiegów agrotechnicznych w uprawie tej rośliny. Stąd też prawidłowa strategia nawożenia powinna mieć na celu poprawienie efektywności działania nawozów (składników pokarmowych), co pozwoli na zoptymalizowanie kosztów uprawy. W tym miejscu należy zaznaczyć, że podstawowym czynnikiem decydującym o efektywności nawożenia jest odczyn gleby.

Wskazane jest, aby gleba przeznaczona pod uprawę buraków cukrowych w momencie siewu charakteryzowała się uregulowanym odczynem w zakresie pH od 6-7, gdyż tylko przy takim odczynie rośliny mają optymalne warunki wzrostu (struktura), jak i dostępność składników pokarmowych. Odpowiedni odczyn pozwala roślinom na zbudowanie długiego korzenia palowego, co umożliwia pobieranie składników pokarmowych z głębszych warstw gleby, a także zwiększa ich odporność na suszę. Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że w środowisku kwaśnym nawet bardzo wysokie nawożenie mineralne, nie umożliwia pokrycia potrzeb pokarmowych buraków, gdyż roślina nie jest w stanie pobrać składników z gleby. Nie bez znaczenia jest również wapń (Ca), którego zapotrzebowanie kształtuje się na poziomie 200kg/ha (w tym 50kg pobierają rośliny, rezta to nadnaturalne wymywanie). Pierwiastek ten musi być dostępny przez większość okresu wegetacji, a największe zapotrzebnowanie występuje w okresie intensywnego wzrostu listowia. Doskonałym źródłem zarówno wapnia, jak i magnezu (Mg), które jednocześnie poprawiająodczyn gleby są nawozy wapniowe.

Nawozy te generalnie powinno stosować się pod przedplon buraków, stosując na gleby średnie i ciężkie w zależności od zasobności w magnez (buraki są również wymagające w stosunku do tego składnika) nawozy tlenkowe lub tlenkowo-magnezowe, gdyż tylko wówczas możemy mieć pewność, że odczyn gleby zdąży się zregenerować. Na glebach lekkich można zastosować nawozy mieszane (tlenkowo-węglanowe) lub 2/3 zalecanej dawki w postaci nawozów tlenkowych. W przypadku, gdy wapnowanie nie zostało przeprowadzone pod przedplon to nawóz wapniowy powinniśmy zastosować natychmiast po jego zbiorze, na ściernisko. Ważne jest, aby wapnowania nie łączyć ze stosowaniem obornika, jak również z nawożeniem innymi składnikami pokarmowymi, ponieważ dochodzi do ich strat. Po zabiegu wapnowania zaleca się dokładne wymieszanie wapna z glebą, a dopiero później stosowanie innych nawoizów. W skrajnych przypadkach wapnowanie można wykonać na wiosnę, co jest błęden agrotechnicznym, ale kierujemy się zasadą mniejszego zła.

W takiej sytuacji nawóz wapniowy należy wysiać możliwie jak najwcześniej i dobrze wymieszać go z glebą do głębokości co najmniej 15-20cm. Jednocześnie ze względu na krótki okres od wyknywania zabiegu do siewu buraków preferowane są nawozy tlenkowe, których dawkę należy zmniejszyć o 30-50%, aby nie zakłócić wschodów i pocztątkowego rozwoju roślin. Wyjątkowo w trakcie wegetacji w przypadku występienia specyficznych objawów, które po analizwe gleby wskazują na odczyn można zastosować niewielką ilość nawozu wapniowego (0, 5-1, 0 tony na hektar), lecz zawsze w formie węglanowej.

UWAGA!

1. Przy pH poniżej 5,5 dochodzi do:
  • akumulacji i uaktywnienia tokstycznego glinu Al który:
    • ograinicza wzrost korzeni
    • zmniejsza dostępność i pobieranie fosforu, magnezu, wapnia i molibdenu
    • zmniejsza tempo mineralizacji azotu glebowego

  • zaburzenia wzrostu roślin (widlatość i selerowatość korzenia)

  • zwiększonego porażenia roślin przez choroby:
    • grzybowe (zgorzel, brunatna znilizna)
    • bakteryjne (guzowatość korzenia, która może prowadzić do obniżenia zawartości cukru nawet o kilka procent)
2. Przy pH powyżej 7,2 dochodzi do zmniejszania dostępności:
  • mikroskładników: fosfor i magnez
  • mikroskładników: mangan, bor, miedź i cynk

Zapamiętaj!

  • wapnowanie jest pierwszym i podstawowym krokiem do cukcesu w uprawie buraków cukrowych
  • stanowisko pod uprawę buraka cukrowego przygotuj z wyprzedzeniem
    (2 lata wczesniej)
  • tylko w granicach odczynu pH 6-7 można mówić o efektywnym nawożeniu
  • w nawozach wapniowych można uzupełnić niedobory magnezu w glebie
  • szybki efekt odkwaszania gleby zapewniają tylko nawozy tlenkowe
  • niski odczyn sprzyja rozwojowi różnych chorób grzybowych,
    bakteryjnych i wirusowych.