Wymaga to zapewnienia roślinie optymalnych warunkó wzrostu, a zwłaszcza szczególnej dbałości o odczyn gleby. Optymalny zakres pH w zależności od rodzaju gleby, mieści się w granicach 6,5-7,3 (jęczmień jest rośliną gleb średnich i ciężkich!). Przyjmuje się, że uprawa jęczmienia browanrnego przy pH poniżej 5,5 jest nieopłacalna, a przy pH poniżej 4,5 zwykle dochodzi do wypadania roślin z łanu, co może wiązać się ze spadkiem plonu nawet powyżej 60%. Zatem planując nawożenie w gospodarstwie należy pamiętać o tym że jęczmień ze wszystkich zbóż najsliniej reaguje spadkiem plonu i jakości ziarna w warunkach niskiego odczynu. Oprócz pH w uprawie jęczmienia browarnego ważna jest także zasobność gleby w składniki pokarmowe. Rośliny uprawiane w stanowiskach zasobnych są bardziej odporne na suszę i choroby. Dobre zaopatrzenie w P,K, Mg, S i mikroelementy to warunek uzyskania nie tylko wysokiego plonu, ale również pożądanej jakości. Zwłaszcza wysoka dostępność magnezu, który korzystnie wpływa na wyrównanie ziarna oraz fosforu, który jest niezbędnym składnikiem do prawiodłowego wykształcenia ziarniaka i właściwego rozwoju systemu korzeniowego. Pamiętać jednak należy, że w środowisku kwaśnym nawet bardzo wysokie nawożenie mineralne, nie umożliwia pokrycia potrzeb pokarmowych jęczmienia, gdyż roślina nie jest w stanie pobrać składników z gleby. Zatem nawożenie bez wapniowania jest mało efektywne.
Odczyn gleby powinien być uregulowany przed siewem, a wapnowanie w razie potrzeby można połączyć z uzupełnieniem glebowych zasobów magnezu (składnik bardzo ważny, lecz często niedoceniany przez rolników!). Zaleca się stosowanie nawozów tlenkowych lub tlenkowo-magnezowych, gdyż formy tlenkowe jako szybkodziałające mają przewagę nad formami węglanowymi, które należy stosować na glebach bardzo lekkich, na których jednak nie powinno uprawiać się jęczmienia. Natomiast na glebach lekkich 2/3 zalecanej dawki można zastosować w postaci nawozów tlenkowych. Należy również pamiętać, że stosując nawozy tlenkowe poza lepszym efektem odkwaszania ponosimy mniejsze koszty transportu i wysiewu tych nawozów, gdyż jako bardziej skoncentrowane wysiewa się je w mniejszych dawkach. Zabieg ten można wykonać zasadniczo w dwóch terminach tj. bezpośrednio po zbiorze rośliny przedplonowej, a następnie wykonać podorywkę (lub w inny sposób wymieszać nawóz z glebą) oraz jesienią przed orką zimową. Ważne jest, aby wapnowania nie łączyć z nawożeniem innymi składnikami pokarmowymi, ponieważ dochodzi do ich strat, np. uwstecznianie fosforu. Zawsze po wapnowaniu zaleca się dokładne wymieszanie wapna z glebą, a dopiero póxniej stosowanie innych nawozów. Gdy z różnych przyczyn nie zwapnowano pola pod jęczmień jesienią to można wykonać ten zabieg na wiosnę. Zawsze stosując nawozy tlenkowe, gdyż jęczmień jako roślina o krótkim okresie wegetacji wymaga szybkiego "podniesienia" odczynu. Jednakże jest to termin mniej korzystny, ponieważ roślina ta wymaga wczesnego terminu siewu, a ponadtwo bardzo niekorzystnie reaguje na źle przygotowane podłoże. Dlatego siew jęczmienia poprzedony jesiennym wapnowaniem można wykonać lepiej, szybiej i efektywniej, bo zaoszczędzimy na niepotrzebnych uprawkach, a zsykamy na plonach.
Zapmiętaj!
- profesjonalna uprawa jęczmienia browarnego na pierwszym miejscu wymaga regulacji odczynu gleby
- bez uregulowanego odczynu nie ma mowy o dostatecznej dostępności składników pokarmowych, a tym samym o wysokich plonach ziarna o dobrej jakości
- szybki efekt odkwaszenia można uzyskać tylko stosując formy tlenkowe
